Wody powierzchniowe stanowią podstawowy odbiornik ścieków w postaci ciekłej. Z drugiej strony są one często wykorzystywane jako źródło wody pitnej. Pojawiający się w tym miejscu konflikt jest powodem intensywnych badań nad rozpływem zanieczyszczeń w rzekach i określeniem zagrożeń z tego tytułu dla odbiorców, konsumentów i życia biologicznego w wodach naturalnych. Matematyczny opis zjawisk decydujących o rozkładzie stężeń zanieczyszczenia poniżej punktu zrzutu jest zwykle oparty o szereg uproszczeń i najczęściej bardzo niedokładnie opisuje sytuację zwłaszcza w rzekach o nieuregulowanym korycie. W 1997 rozpoczęto w IChTJ badania terenowe mające na celu weryfikację modelu będącego próbą uwzględnienia morfologii koryta w równaniu dyspersji. Pierwsze badanie przeprowadzone na ok. 5 kilometrowym odcinku Wkry poniżej miejscowości Siedliska. Badania te kontynuowano w 2001 roku na terenie Narwiańskiego Parku Narodowego. Do badań wybrano ok. 18 km odcinek Narwi o niezwykle rozwiniętej morfologii koryta pomiędzy miejscowościami Suraż i Bokiny.

Na odcinku tym zlokalizowano 6 przekrojów pomiarowych, w których rejestrowano przejście plamy znacznika fluorescencyjnego – Rodaminy WT.

Badania terenowe przeprowadzono w okresie 4-8.06.2001. Dane doświadczalne opracowano statystycznie i aproksymowano modelem dyspersji jednowymiarowej z przestrzeniami martwymi i wymianą masy pomiędzy strefą przepływu i przestrzeniami martwymi. Stwierdzono, że zaproponowany model dobrze odwzorowuje przebiegi rzeczywiste.